جلد بیست و هفتم (موضوع داستانی اجتماعی)

در این مجلد خواهیم خواند:

حرف‌هاي پيرزن در سرم مي‌چرخيد، بخار روي شيشه را پاك كردم و چشمم را به جاده دوختم. در ميان گندم‌زارهايي كه باد اين سو و آن سو مي‌برد. درخت صنوبري را ديدم كه تنه نحيف و لاغرش را بر اندام صنوبري ديگر انداخته بود. سال‌هاي سال هم كه بگذرد، صنوبر شانه خالي نمي‌كند تا آنگاه كه شيپور مرگش لاي گندم‌زارها نواخته شود. هيچ صنوبر ديگري آنجا نبود گويي كه پاره‌هاي تنشان را باد به سرزمين غريبي برده بود.

پيرزن آرام‌تر پرسيد: "ساعت چند شد؟"

- "ساعت پنج و بيست دقيقه‌ست مادر".

 -"تو هم مياي دارالميزون؟"

- "نه من فال پياده ميشم".

يك ساعتي گذشت. باد هم چنان قطرات باران را از دريچه سقفي اتوبوس به گونه‌ام مي‌زد.

- "اينجا دارالميزون نيست؟"

مرد كه حسابي جوشي شده بود با غضب گفت: "ديونه‌مون كردي. اصلاً فردا شب مي‌رسيم".

پيرزن قصد آرام شدن نداشت. نيم ساعتي كه مي‌گذشت زير گوش من ارام مي‌پرسيد: "دارالميزون نرسيديم؟"

هيچ كلافه‌ام نكرد.

با اين ناتواني باز به جاده زده بود.

با تمام استرس‌هاش مي‌خواست به دارالميزون برسه.

خودش مي‌گفت: "اونجا ولايت شوهرمه. ولايت شوهرمو خيلي بيشتر از ولايت خودم دوست دارم".

اينجا مادياني داشت كه موعد آبستنش كره‌هايي مي‌زاد كه قشقاييان رو چنان مبهوت مي‌كرد كه فيروز كوه صداي پچ‌پچ‌شون رو به گوش اهالي مي‌رسوند .

نویسندگان این مجلد:

• سمیه بهرامیان
• ام‌البنین شریفی
• زری زادشم
• فهیمه حلیمی
• علی پاینده
• طاهره سبحانی
• هما ایرانپور

جلد بیست و سوم (موضوع داستانی اجتماعی)

در این مجلد خواهیم خواند:

از اینکه این همه او را قضاوت کرده و تهمت بارش کرده بودم پشیمان بودم. خدایا چه باید می‌کردم. جسم خسته و نالانم را به سمت کلید برق کشاندم. کلید را زدم. هال روشن شد. برای اینکه حامد نترسد رفتم جلوی در هال ایستادم تا از دستشویی بیرون آمد مرا ببیند. بین درب باز ایستاده و به دستشویی چشم دوخته بودم. زیاد معطل نشدم و بلافاصله حامد آمد بیرون. اما هنوز حواسش به من نبود.

قدمی جلو گذاشتم و آرام صدایش زدم. حااامد.... حامد یک دفعه ایستاد. رد نگاهش روبروی من بود. در مسیر نگاهش قدمی دیگر جلو گذاشتم حس می‌کنم یک کم ترسید. با صدایی که آمیخته به ترس و اندکی تعجب بود گفت: "شراره... تو هستی؟... کی اومدی؟"

به طرفش رفتم. شرمنده و خجالت‌زده بودم. اما اوکه از چیزی، از افکار، از درون و ذهن من خبر نداشت. جلوتر آمد. دستش را گرفتم انگار همه مهربانی و محبتش به وجودم تزریق شد. سرم را پایین انداختم و گفتم: "خیلی وقته اومدم، ولی چون خواب بودی صدات نزدم".

نویسندگان این مجلد:

• زهرا غفاری
• هما ایرانپور
• معظمه ابراهیمی
• علی پاینده
• فهیمه زارع
• فاطمه احمدیان
• راضیه صالحی

در این کتاب قصد داریم زیباترین ضرب‌المثل‌های قدیمی شیراز را در قالب داستانک‌های کوتاه از زبان خانم جون، طی تلفن‌های روزمره ایشان، با لهجه شیرین شیرازی به شما عزیزان تقدیم کنیم. هدف، احیاء جایگاه ضرب‌المثل‌هایی است که به خاطر پیامدهای دوران تجدد و مدرنیته کم‌رنگ شده است.

این کتاب، دومین جلد از این مجموعه است و در مجلدهای دیگر، با محوریت خانم‌جون، قصه‌ها و حکایات شیرینی با فضای طراحی متفاوت دیگری، ارائه شده است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

- بَرَتون تعریف بکنم از زندگی خودُم. زندگی مَنه خدا طنزی کشیده، گمونوم بر سه یه چی کشیده. هَمْجور که نِشِسه بودم دوشتَم کوفته ریزه بَرِی کلم پلو درس می‌کِردَم، یهو عروس اِمریکوییم از در اومد تو!

 من که اصلاً زبون خارجی بلد نبودم. باهاش آب‌مون تو یه جوق نَمی‌رفت. نزدیک بود بهش جَرُم بشه. تا من پاشدم رفتم تو آشپزخونه، یه دَفه پشت سَرُم گفت: come to me. مَنه می‌گی اومدم بیرون گفتم کُمین خودِتی!

دخترو زد زیر خنده. به پسروم گفتم: چِرو می‌خنده؟ گفت: مادرجون بهت گفت come to me یعنی بیو پیشوم. شُمو هم اومدی بهش گفتی کُمین خودتی، او فکر کِرد بهش گفتی coming to room؛ یعنی اومدم تو اتاق. شکرِ خدا بخیر گذشت وگرنِه می‌خوابیدم تو خِرِش. والو هنو کسی بهم یه گل نازک‌تری نگفته که ‌ای دومیش باشه. رفتم تو حیاط که آب پاشی کنم بیان تو حیاط که زنگ در کوچو زدن.

داستان در مورد یک نکته اخلاقی است که تا مطمئن نشده‌ایم، نباید صحبتی را در جایی عنوان کنیم...

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

چند روز بعد، وقتی بهداد برای بازی پیش دوستانش رفته بود، دید که همه آن‌ها درباره آدم کوچولوها صحبت می‌کنند. ولی کاملاً با آن چیزی بهداد در دشت دیده بود و تعریف کرده بود، تفاوت داشت. آن‌ها به همدیگر تعریف می‌کردند که از درون چاه آدم کوچولویی بیرون آمده که شاخدار و ترسناک است. همچنین تعریف می‌کردند که آدم کوچولوها قصد دارند اطراف چاه قلعه بسازند و به روستای آن‌ها حمله کنند...